Filmy pies, kremacja, cmentarz

Ahmed Ibn Fahdlan zostaje posłem i musi opuścić Bagdad. W trakcie swojej wędrówki natyka się na wędrowne plemię wikingów. Nie mogąc odmówić swoim gospodarzom, zostaje trzynastym wojownikiem mającym uczestniczyć w wyprawie ratunkowej. Otoczony ludźmi których nie zna, w krainie która jest dla niego obca, musi pomóc swym sojuszników pokonać ich odwiecznego wroga.

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

Po przeprowadzce rodziny z Berlina do Polski młody chłopak zaprzyjaźnia się ze swoim rówieśnikiem zza płotu, nie wiedząc, że ten jest żydowskim więźniem.

Baraka to rodzaj niewerbalnej filmowej refleksji, próba pokazania naszej planety odkrywająca naturalne piękno różnych miejsc świata, ukazująca stan ludzkiej duchowości. Baraka pokazuje cud narodzin, życia i śmierci, a także skłonność ludzi do samodestrukcji.

Urzędnik pogrzebowy poszukuje krewnych znajomego, który umarł w samotności, gdyż nie ma go kto pochować. On też jest samotny. Czy dostanie od losu szansę na zmianę swojej ponurej egzystencji?